Tip:
Highlight text to annotate it
X
Αν πιστεύετε, όπως εγώ, ότι ο σκοπός της θρησκείας είναι να απομυζήσει κάθε ευχαρίστηση από τη ζωή και μετά να σου τη φτύσει κατάμουτρα,
τότε ίσως να δυσκολεύεστε να σκεφτείτε κάτι θετικό να πείτε γι' αυτή, νομίζω όμως ότι είναι σημαντικό να προσπαθήσει κανείς,
έστω και μόνο για την αίσθηση της ισορροπίας, και γι' αυτό αποφάσισα να σκεφτώ ένα-δυο καλά πράγματα που θα μπορούσα να πω
για κάθε μία από τις κύριες θρησκείες, ειδικά για τα τρία μονοθεϊστικά δόγματα που μαστίζουν, θέλω να πω εμπλουτίζουν
τον πολιτισμό μας εδώ και τόσους αιώνες. Τα τρία δόγματα της ερήμου, όπως μ' αρέσει να τα θεωρώ,
επειδή έχουν κάνει μεταξύ τους τόσο πολλά για να καταντήσουν έρημο την ανθρώπινη ψυχή.
Ας αρχίσουμε με το Ισλάμ. Μέσα στο τρέχον κλίμα εκφοβισμού και ειδικής νομικής υπεράσπισης, θα πιστεύατε ίσως ότι θα ήταν δύσκολο
να σκεφτεί κανείς κάτι καλό να πει για το Ισλάμ, εγώ όμως μπορώ να σκεφτώ καναδυό πράγματα.
Πρώτον, μ' αρέσει το σύμβολό τους, η ημισέληνος. Τη βρίσκω πολύ πιο ελκυστική από το σταυρό, ίσως επειδή
δεν έχει κανέναν καρφωμένο πάνω της. Κι ακόμη, κάθε φορά που βλέπω ένα μεγάλο τζαμί γεμάτο πιστούς που προσεύχονται όλοι μαζί,
μ' αρέσει το συγχρονισμένο σκύψιμο. Νομίζω ότι το κάνουν πάντα πολύ καλά.
Ασφαλώς επίσης έχουμε το ριζοσπαστικό Ισλάμ να ευχαριστούμε που μας δείχνει με τόσο γραφικό τρόπο πόσο τεράστιο πρόβλημα μπορεί να γίνει η θρησκεία.
Αν δεν ήταν όλη αυτή η υστερική, αυτάρεσκα ηθικολογική τρομοκράτηση που έχουμε υποστεί τα τελευταία χρόνια,
πολλοί από μας ίσως να παραδέρναμε ακόμη με την ψευδαίσθηση ότι η θρησκεία είναι σχετικά ακίνδυνη.
Τις ευχαριστίες μας λοιπόν στο ριζοσπαστικό Ισλάμ για το "ψηλά το κεφάλι" στο θέμα αυτό.
Αυτό που μου αρέσει περισσότερο στο Χριστιανισμό είναι ότι δεν είναι Ισλάμ, πράγμα που αποτελεί ένα μεγάλο συν κατά τη γνώμη μου.
Δυστυχώς, πρόκειται για τον Χριστιανισμό, πράγμα που αφαιρεί σχεδόν όλη τη λάμψη του για μένα.
Μ' αρέσει το γεγονός ότι η Ιερά Εξέταση έχει τελειώσει και ότι η χριστιανική ιστορία δεν γράφεται πια με αίμα.
Νομίζω ότι αυτό είναι μια πολύ θετική εξέλιξη. Και πρόσφατα το Βατικανό φιλοξένησε ένα αστρονομικό συνέδριο,
κάτι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο, αν λάβει κανείς υπόψη τα επιτεύγματά τους στον τομέα αυτό. Μόλις μερικά χρόνια πριν κατάφερε η Καθολική Εκκλησία
να παραδεχτεί επιτέλους ότι ο Γαλιλαίος μπορεί τελικά να είχε δίκιο ως προς το ότι η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο.
Είναι κι αυτό πολύ θετικό, μια και δεν ήταν υποχρεωμένοι να πουν τίποτε.
Θα μπορούσαν απλά να είχαν σιωπήσει και να μην είχαν γίνει σοφότεροι εκατομμύρια Καθολικοί.
Και καταλαβαίνετε βέβαια γιατί τους πήρε 500 χρόνια να επιληφθούν του θέματος. Σε ένα ζήτημα
τέτοιας σπουδαιότητας, δεν θα ήταν σκόπιμο να σπεύσουν να βγάλουν καμιά βιαστική κρίση και να κινδυνέψουν να γελοιοποιηθούν.
Τι μ' αρέσει στον Ιουδαϊσμό; Ε, όχι και πολλά, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, εκτός από το γεγονός ότι δεν
σου κάνει κήρυγμα κατάμουτρα με κάθε ευκαιρία που του δίνεται, μια αρετή που νομίζω έχει πολύ υποτιμηθεί και που θα έπρεπε
να τύχει ευρείας μίμησης. Ακόμη, οι Εβραίοι έχουν ασφαλώς το παλιότερο από τα τρία δόγματα και παρόλα αυτά είναι εκείνοι που
ακόμη περιμένουν τον Μεσσία τους. Και ξέρετε πολύ καλά ότι, αν ποτέ εμφανιζόταν, θα τον σταύρωναν
ξανά για βλασφημία, μια ιδέα που πάντα εύρισκα διασκεδαστική. Επειδή ένα πράγμα που πρέπει να θυμόμαστε
είναι ότι η θρησκεία μπορεί να γίνει πηγή θαυμάσιου χιούμορ, όπως και μεγάλων τραγωδιών, ενοχής, αυτο-απέχθειας, φόβου, αθλιότητας, ωμότητας και πόνου.
Έξω από το Αβρααμικό τρίγωνο παράνοιας, αυτό που μ' αρέσει στον Ινδουισμό είναι ότι οι οπαδοί του είναι χορτοφάγοι, πράγμα που νομίζω ότι είναι
ένας πολύ πολιτισμένος τρόπος ζωής. Νομίζω ότι το παρακάνουν λίγο με τις αγελάδες, αλλά αυτό είναι δική τους υπόθεση.
Κυρίως όμως επειδή ο Ινδουισμός δεν προσπαθεί να κατακτήσει ενεργά τον κόσμο με τον τρόπο που το κάνει το Ισλάμ
και νομίζω ότι αυτό είναι μια πολύ ελκυστική αρετή για κάθε θρησκεία που έχει εννιακόσια εκατομμύρια οπαδούς.
Όσο για τον Βουδισμό, τι μπορώ να πω; Μια θρησκεία χωρίς θεό. Καταπληκτικό. Σαν φυλακή χωρίς τοίχους.
Βλέπετε λοιπόν ότι υπάρχουν πολλά θετικά πράγματα που μπορεί κανείς να πει για τη θρησκεία, αν ψάξει να τα βρει.
Τώρα, μπορείτε να μου πείτε: "Εντάξει, όλα αυτά καλά κι ωραία. Είναι φανερό ότι κάνεις προσπάθεια να φανείς θετικός εδώ,
αλλά το γεγονός εξακολουθεί να είναι ότι η θρησκεία είναι στην πραγματικότητα μια προστασία απέναντι στο θάνατο. Είναι ένα ακριβό ασφαλιστικό συμβόλαιο
που θα χαθεί μέσα σ' ένα σύννεφο καπνού τη στιγμή που θα προσπαθήσεις να το εξαργυρώσεις." Και βέβαια, θα μπορούσατε κάλλιστα να έχετε δίκιο σ' αυτό.
Μάλιστα μπορεί να ισχυριστείτε επιπλέον ότι οποιοσδήποτε διαμορφώνει άκριτα τους ηθικούς του κανόνες μέσα από κάποιο αρχαίο κείμενο
θα μπορούσε το ίδιο εύκολα να διαμορφώσει την προσωπικότητά του μέσα από ένα μικροτσίπ. Ξανά, θα δυσκολευόμουν να αντικρούσω κι αυτή την άποψη.
Η θρησκεία, μου λέτε, δεν έχει απαντήσεις, επειδή δεν κάνει ερωτήσεις. Την έχετε απορρίψει
ξανά και ξανά, αλλά δεν δέχεται το όχι ως απάντηση και δεν θέλετε πια να είστε ευγενικοί μαζί της.
Έχετε σκυλοβαρεθεί να ακούτε για τα πιστεύω των ανθρώπων και τους θεούς τους και τις γραφές τους
και την πολύτιμη καταραμένη πίστη τους και θα επιθυμούσατε να έπαιρναν τις γελοίες προλήψεις τους
και όλους τους απάνθρωπους και ευτελείς ανόητους κανόνες και τους κανονισμούς τους και να τα έχωναν εκεί που δε λάμπει ο ήλιος.
(Κάτι σαν μαύρη τρύπα, ίσως, είναι αυτό που έχετε στο μυαλό σας). Και σίγουρα μπορώ να πω ότι κι εγώ δεν απέχω από την ιδέα αυτή.
Δεν μου αρέσει ο αλαζονικός τρόπος με τον οποίο προσπαθούν να επιβάλουν τις στενόμυαλες προκαταλήψεις τους στη ζωή των άλλων περισσότερο
από ό,τι εσείς, αλλά ελάτε τώρα, το βίντεο αυτό υποτίθεται ότι έχει θετική διάθεση και δεν θέλω να το χαλάσω
μένοντας στα αρνητικά: την επιλεκτική λογική, τους ευσεβείς πόθους και την αναίσχυντη εγκατάλειψη
της προσωπικής ευθύνης που η θρησκευτική πίστη ασπάζεται με τόση αυταπάτη και δειλία.
Θα προτιμούσα να επικεντρωθώ στα θετικά. Και το πιο θετικό πράγμα που μπορώ να σκεφτώ και να πω,
κι αυτό είναι κάτι που μου έχουν πει και πολλοί πιστοί, είναι ότι η θρησκεία δίνει ελπίδα στον άνθρωπο.
Του δίνει αισιοδοξία για το μέλλον, κι αυτό σίγουρα είναι πολύ καλό πράγμα.
Μάλιστα είναι κάτι το οποίο σίγουρα με εκφράζει, επειδή ακόμη και μετά από αιώνες καταπίεσης, θρησκοληψίας
και απροκάλυπτα βάναυσης ηλιθιότητας, είμαι ακόμη αρκετά αισιόδοξος για να πιστεύω ότι η θρησκεία παραείναι παράλογη
για να μπορεί να επιβιώνει για πάντα και ότι αργά ή γρήγορα η συλλογική ευφυία της ανθρωπότητας θα αρθεί στο ύψος που χρειάζεται για να δούμε τη θρησκεία
ως αυτό που πραγματικά είναι, μια απάνθρωπη και ποδηγετική απάτη που συντηρείται όχι εξυψώνοντας το ανθρώπινο πνεύμα,
αλλά υποτάσσοντάς το. Και ελπίζω, όταν έρθει εκείνη η μέρα, να είμαστε αρκετά μεγάλοι για να γελάμε με τον εαυτό μας,
επειδή το γέλιο είναι το καλύτερο φάρμακο, όπως ξέρουμε. Ακόμη και σύμφωνα με τη Βίβλο:
"Καρδία ευφραινομένη ευεκτείν ποιεί, ανδρός δε λυπηρού ξηραίνεται τα οστά." Παροιμίαι 17:22.
Ειρήνη, ειδικά σε όποιον έχει ξερά κόκκαλα.