Tip:
Highlight text to annotate it
X
Αν ΚΡΙΤΙΚΑΡΕΙΣ τη θρησκεία, ίσως κάποιος σου πει επικριτικά
"Μπορεί να μην πιστεύεις στο θεό, αλλά δείξε περισσότερο ΣΕΒΑΣΜΟ για όσους πιστεύουν."
Και πιθανόν να σκεφτείς: Ίσως να 'χουν δίκιο.
Δε θα έβλαπτε να δείξω περισσότερο σεβασμό.
Εξάλλου, σε κανένα δεν αρέσει να του λένε κατάμουτρα ότι η θρησκεία του είναι ένα μάτσο σκουπίδια από πλάνη και αυταπάτες,
μια δύναμη κακού την οποία αυτοί ονομάζουν πίστη και είναι μασκαρεμένη ως αρετή
και ότι τα παιδαριώδη πιστεύω τους αποτελούν ζουρλομανδύα για όλη την ανθρωπότητα.
Αυτό θα ενοχλούσε, θα τσιγκλούσε τον οποιονδήποτε.
Οπότε ναι, ίσως να μπορούσα να δείξω λίγο περισσότερο σεβασμό. Το θέμα όμως είναι
ότι στην πραγματικότητα δε νιώθω καθόλου σεβασμό. Προσπάθησα, ειλικρινά...
και νιώθω άσχημα γι' αυτό, αλλά απλά ο σεβασμός δεν υπάρχει.
Υποθέτω θα μπορούσα να υποκριθώ για χάρη των αισθημάτων των ανθρώπων...
...όλοι ξέρουμε πόσο ευαίσθητοι γίνονται,
αλλά η γυμνή αλήθεια είναι ότι δε νοιάζομαι καθόλου για αυτά τους τα αισθήματα.
Και ξέρω ότι αυτό ίσως να το φέρω βαρέως,
αλλά ευτυχώς η συνείδησή μου ξέρει πότε τη χειραγωγούν και την
εκμεταλλεύονται συστηματικά, οπότε δεν την νοιάζει ούτε αυτήν...
Επίσης η συνείδησή μου ξέρει ότι δεν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος
για να σέβεται κανείς τη θρησκεία.
Αντιθέτως, η θρησκεία παρέχει πολλούς λόγους
ώστε να μην τη σέβεσαι ούτε σε ελάχιστο βαθμό.
Και το ότι κακολογούν τη θρησκεία μόνο τόσο λίγο
συγκριτικά με το τι της αξίζει
μπορώ μόνο να το αποδώσω στην τεράστια ανοχή, περιορισμό και καλούς τρόπους
των άθεων και αντικληρικών.
Αν λοιπόν είσαι θρήσκο άτομο και σκέφτεσαι να απαιτήσεις
ακόμα περισσότερο σεβασμό για τα πιστεύω σου,
παρακαλώ προσπάθησε να καταλάβεις ότι εσύ και η θρησκεία σου
ήδη λαμβάνετε πολύ περισσότερο σεβασμό από όσο αξίζετε.
Η θρησκεία σου είναι γελοία. Ο θεός σου είναι γελοίος.
Τόσο γελοίος και παράλογος που αποτελεί ντροπή ακόμα και για όσους δεν πιστεύουν.
Και κάτι άλλο: Αυτός και Εσύ, ακόμα έχετε να αποδείξετε όσα ισχυρίζεστε.
Και μέχρι στιγμής καμιά απόδειξη δεν είναι διαθέσιμη
και ούτε πρόκειται όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε πολύ καλά,
άρα επιπλέον σεβασμός είναι θέμα μη διαπραγματεύσιμο.
Το καλύτερο στο οποίο μπορείτε να ελπίζετε, είναι διασκεδαστικά πειράγματα δυσπιστίας
και αυτά σε μια καλή μέρα.
Κάποιοι λένε, μπορείς να κατανοήσεις την πίστη μόνο εάν έχεις πίστη,
κάτι που για μένα σημαίνει όταν εξαλείψεις την κριτική σου ικανότητα
και υπνωτίσεις τον εαυτό σου να πιστεύει ένα σωρό φασιστικές ανοησίες για την αθάνατη ψυχή σου
τότε ναι, θα κατανοήσεις την πίστη. Ε ναι, αυτό μπορώ να το πιστέψω.
Όσοι πλασάρουν τη θρησκεία, θέτουν εαυτούς υπεράνω
αμφισβήτησης ή κριτικής δηλώνοντας ότι η πίστη τους ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΙ τη λογική,
που η λογική είναι το μόνο πράγμα που ζητάει εξηγήσεις. Τι βολικό!
Ναι, η πίστη υπερβαίνει τη λογική με τον ίδιο τρόπο που ένας εγκληματίας υπερβαίνει το νόμο.
Οι θρησκευτικοί καταφερτζήδες χρησιμοποιούν τη λέξη "υπερβαίνει"
διότι έτσι αποφεύγουν να δώσουν ακριβείς εξηγήσεις για το τι εννοούν,
πέρα από τις ασαφείς, υπεροπτικές, δυσνόητες φράσεις
σε αντίθεση με την ξεκάθαρη λογική που είναι ακατέργαστη και απλοϊκή.
Χρησιμοποιούν φινετσάτους βαθυστόχαστους ισχυρισμούς πίστης χωρίς αποδεικτικά στοιχεία.
Αν ακούσεις έναν κληρικό (και θα ακούσεις) να χρησιμοποιεί τη λέξη "υπερβαίνει",
για να εξηγήσει τις ακατανόητες αερολογίες που
ισχυρίζεται πως πιστεύει, τότε ξέρεις 2 πράγματα:
Πρώτο: ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΕΙ πραγματικά για το τι μιλάει
και δεύτερο: ΔΕ ΘΕΛΕΙ να καταλάβεις τι λέει.
Η πίστη ΔΕΝ υπερβαίνει τη λογική. Κάθε άλλο.
Η πίστη παρακάμπτει τη λογική. Προσπαθεί να ξεφύγει από τη λογική
διότι η λογική απειλεί την φουσκάλα της πλάνης
γι' αυτό και η πίστη προσπαθεί να παραμερίσει τη λογική
για τον ίδιο λόγο που ένας εγκληματίας στο δικαστήριο
παραμερίζει την αλήθεια και ψευδομαρτυρεί.
Η θρησκεία, σου επιτρέπει να αποδεχθείς ένα σύνολο πραγμάτων
που δεν έχουν καμία λογική, γνωρίζοντας ότι δε θα κριθείς
για το αν έχουν νόημα ή όχι, αλλά για το πόση "ευλάβεια" θα επιδείξεις.
Με άλλα λόγια, η προθυμία σου να αρνηθείς την πραγματικότητα
γίνεται μέτρο αρετής. Δεν είναι να διερωτάται κανείς γιατί η θρησκεία είναι δημοφιλής.
Ποιο όμως είναι το τίμημα που πληρώνεις για αυτή την "αρετή";
Έχεις πείσει τον εαυτό σου πως το να πιστεύεις το αδύνατο, είναι η μόνη σου ελπίδα.
Πώς συνέβηκε αυτό;
Και ότι ο σκοπός σου είναι να λατρεύεις κάτι που είναι πέραν από αυτά που μπορείς να κατανοήσεις,
το οποίο ορίζεται και είναι προσβάσιμο μόνο μέσω αυτοδιορισμένους μεσάζοντες.
Οι δικές σου σκέψεις, λόγια και ταυτότητα
δεν ανήκουν πια μόνο σε εσένα ώστε να αποφασίζεις,
αλλά υπόκεινται στην έγκριση αυτών που έχουν αναλάβει την εξουσία του εαυτού σου
χρησιμοποιώντας την πίστη σου.
Σου έχουν πει ότι γεννήθηκες αλλά υπάρχει κάποιο πρόβλημα με εσένα (αν είναι δυνατόν!)
υπό τη μορφή κάποιου "αμαρτήματος", και με απλά λόγια,
μια κατάσταση που μπορεί να "θεραπευτεί" με την ολοκληρωτική σου υπακοή-υποταγή
και πειθαρχία σε αυτούς (τι έκπληξη...)
από τη στιγμή που γεννήθηκες μέχρι τη στιγμή που θα πεθάνεις.
Και αν αυτό δεν κολακεύει το εγώ σου (θα 'πρεπε;)
μην ανησυχείς, θα δώσουμε ένα ειδικό όνομα για να νιώσεις καλύτερα
και να σε πείσουμε ότι σου έμεινε λίγη αξιοπρέπεια.
Ας το ονομάσουμε πίστη, και ας διατυμπανίζουμε ότι είναι η ύψιστη,
η σημαντικότερη αρετή,
και ας προσποιηθούμε ότι αυτό βγαίνει από μέσα μας
αν και όλοι γνωρίζουμε ότι τίποτα στη θρησκεία δεν επιτρέπεται να προέλθει από μέσα μας
διότι αυτό θα σου έδινε δύναμη και ελευθερία,
δύο πράγματα που η θρησκεία θέλει να κρατήσει όσο πιο μακριά σου γίνεται.
Πίστη είναι η λαβή που αρπάζεται ο κληρικός πάνω σου.
Είναι το αόρατο σχοινί γύρω από το λαιμό σου που σε σέρνει στο δρόμο
που αυτοί θέλουν να περπατήσεις, για δικό τους όφελος και όχι δικό σου.
Η πίστη είναι αδιέξοδο. Είναι εξάρτηση-δουλεία.
Είναι το να πιστεύεις αυτό που σου έχουν υπαγορεύσει να πιστεύεις
χωρίς να έχεις την αίσθηση ότι σου το έχουν υπαγορεύσει.
Όμως πρέπει και μπορείς να το σταματήσεις.
Η πίστη δεν είναι αρετή. Κάθε άλλο.
Είναι παραίτηση από την πραγματικότητα. Είναι μια κουτή πράξη αυτο-ύπνωσης.
Είναι μια δειλή παραίτηση-υπαναχώρηση. Είναι ευπιστία με φωτοστέφανο.
Το να κρύβεσαι πίσω της είναι όπως το να προσποιείσαι ότι είσαι άρρωστος.
Για αυτά λοιπόν, δε βρίσκω για ποιο λόγο πρέπει να δείχνω σεβασμό στη θρησκεία.
Φαίνεται σε μένα ότι θα χρειαστεί να γίνω "ηθικός ακροβάτης"
ώστε να δείχνω σεβασμό σε κάτι τόσο βλαβερό, κάτι που οφείλει
την ύπαρξή του σε κλειστά μυαλά, και που είναι προφανές ότι
σέρνει την ανθρωπότητα σε ξεκάθαρα λάθος κατεύθυνση
δίνοντάς μας λανθασμένες ιδέες για τον εαυτό μας και για την πραγματικότητα.
Νιώθω πως αν έδειχνα σεβασμό σε αυτό το πράγμα, θα συνείσφερα αχρείαστα
στην αποβλάκωση και την άγνοια της ανθρώπινης φυλής
και αυτό είναι κάτι που δε θέλω να φέρω βαρέως στη συνείδησή μου. Χωρίς παρεξήγηση. Ειρήνη σε όλους.