Tip:
Highlight text to annotate it
X
Μεταφραση υποτιτλων sitoF
Ειναι νωρις ,πρωι Δευτερας..
..και ποναω.
Οι αδελφες μου ...
και η Anna...
στριφογυρνανε ολογυρα.
Καλημερα.
-Εγινε τιποτε; -Οχι ,ηταν πολυ ησυχη.
- Ευχαριστω. -Αποκοιμηθηκα.
Anna, δες την φωτια.
Σε ευχαριστω,αγαπημενε Κυριε, που μου επιτρεπεις..
να ξυπνησω καλα και ευδιαθετα σημερα το πρωι...
μετα απο ενα καλο υπνο κατω απο την προστασια σου...
και για την χαρα μιας ξεκουραστης νυχτας.
Σε ικετευω επισης σημερα και καθε μερα...
να αφηνεις τους αγγελους σου να προσεχουν και να προστατευουν το κοριτσακι μου...
για την οποια η ανεξιχνιαστη σοφια Σου την φερνει ..
στην αγκαλια Σου. Αμην.
Σκεφτομαι την μητερα σχεδον καθε μερα..
αν και εχει πεθανει εδω και 20 χρονια.
Θυμαμαι ,εψαχνε συχνα ..
την στερεοτητα και την ηρεμια του εδαφους.
Επισης θυμαμαι οτι μπορουσα να την ακολουθω απο αποσταση..
και να την κατασκοπευω χωρις να το θελω πραγματικα...
γιατι την αγαπουσα τοσο πολυ που την ζηλευα υπερβολικα.
Την αγαπουσα ,γιατι ηταν τοσο ευγενικη...
και ομορφη και ζωντανη...
και ολα αυτα να διαχεονται παντου.
Αλλα μπορουσε επισης να ειναι ψυχρη και πολυ σκληρη...
και να με αρνειται.
Ακομα δεν μπορουσα να στεναχωριεμαι για αυτην...
και τωρα που ειμαι μεγαλυτερη, την καταλαβαινω πολυ καλυτερα.
Μακαρι να μπορουσα να την δω και παλι...
να της πω οτι καταλαβαινω...
την ενοχληση της, την ανυπομονησια της..
τον ποθο της και την μοναξια της.
Και οταν η κακια μαγισσα καταλαβε επιτελους...
οτι η μικρη Gretel την κοροϊδεψε...
η μυτη της αρχισε να μεγαλωνει και να μεγαλωνει..
Την Δωδεκατη Νυχτα η μητερα εδινε παντα ενα παρτυ..
και η θεια Olga ερχοταν παντα με το μαγικο της φαναρι..
και τις νεραϊδο-ιστοριες της.
Παντοτε φοβομουν και εβγαινα εξω.
Οταν η μητερα μου μιλαγε με γρηγορο τροπο..
δυσκολα καταλαβαινα τι ηθελε απο μενα.
Η μητερα και η Μαρια ειχαν παντα πολλα πραγματα να ψυθιριζουν..
αλλα τοτε εμοιαζαν πολυ.
Σκεφτομουν,με ζηλεια, οτι γελαγανε μαζι..
Ολοι ειχαν τα κεφια τους.
Μονο εγω δεν συμμετειχα.
Μια αλλη φορα, θυμαμαι ηταν Φθινοπωρο..
κρυφτηκα πισω απο την κουρτινα..
και την παρακολουθουσα.
Ηταν μεσα στο κοκκινο σαλονι φορωντας το ασπρο της φορεμα..
καθοταν σχεδον ακινητη με το κεφαλι της σκυμμενο..
και τα χερια της ακουμπισμενα στο τραπεζι.
Ξαφνικα με ειδε...
και με φωναξε με γλυκεια και ηρεμη φωνη.
- Ελα. - Αβεβαιη ,πηγα κοντα της..
και σκεφτομουν,ως συνηθως, οτι θα με μαλωσει.
Αλλα με κοιταξε με τοσο λυπημενο βλεμμα ..
που κοντεψα να ξεσπασω σε λυγμους.
Σηκωσα το χερι μου και το εβαλα στο μαγουλο της..
και για εκεινη την στιγμη ειμασταν πολυ κοντα.
Καποιος ειναι εκει εξω.
Anna.
Καποιος ειναι εκει εξω.
Καλημερα, Agnes.
Καλημερα , Doctor.
Ειναι πολυ κουρασμενη. Δεν νομιζω θα κρατησει πολυ.
Ευχαριστω. Ξερω τον δρομο.
David!
Περασε τοσος καιρος.
Ποτε μπορω να σε ξαναδω;
Οχι !
Πριν μερικα χρονια..
οταν η Agnes ειχε παει στην Ιταλια για την υγιεια της...
Η Maria και ο αντρας της , Joakim, εμεναν στο κτημα.
Ενα απογευμα ,η μικρη κορη της Αννας αρρωστησε...
και η Maria φωναξε τον οικογενειακο γιατρο..
που ζουσε στην διπλανη πολη.
- Τωρα πες "Ααα." - Aαα.
- Παλι. - Aαα.
Ποναει λιγο; Το καταλαβαινω.
Τι καλο κοριτσι. Δεν ηταν και πολυ ασχημα ,ε;
Στο κρεββατι ,τωρα .
Θα εισαι καλυτερα μετα απο ενα καλο υπνο.
- Ευχαριστω. - Doctor, πεινατε;
Αν θελετε λιγη σουπα, το τραπεζι ειναι ετοιμο.
Ναι ,θα ηταν ομορφα.
Ευχαριστω.
Η Agnes και η Karin ταξιδευουν ακομα στην Ιταλια.
Πηρα ενα γραμμα τους , την περασμενη βδομαδα.
Η Agnes ειναι πολυ καλυτερα.
- Ο βηχας εχει περασει τελειως. - Mμ...
Κια αρχισε παλι να ζωφραφιζει.
Ο αντρας της Karin αποφασισε να παει κοντα τους το Πασχα.
Θα εχουν καλο καιρο.
Ειναι σαν καλοκαιρι, αν και τα βραδυα κανει ψυχρα.
Ο αντρας σας ειναι καλα;
Ο Joakim, εχει δουλειες στην πολη σημερα το απογευμα...
και δεν θα γυρισει μεχρι αυριο.
Του ειπα οτι θα σας ζηταγα να ερθετε να δειτε ..
το κοριτσακι της Αννας.
- Σας στελνει τους χαιρετισμους του. -Ευχαριστω.
Ειπα στην Αννα να φτιαξει τον ξενωνα.
Ο καιρος ειναι απαισιος.
Δεν νομιζω οτι πρεπει να πατε σπιτι μια τετοια νυχτα.
- Εχετε αλλαξει πολυ. -Αληθεια;
Υπαρχει τιποτε αλλο;
Δεν υπαρχει παντοτε κατι αλλο;
Δεν θα μπορουσα ποτε ,να σκεφτω το προβλημα που σας απασχολουσε.
Ή θα μπορουσε;
Μμμμ;
Φορας γυαλια ολη την ωρα, τωρα;
- Σε ενοχλω; -Οχι ,ολα ειναι καλα.
Γιατι τοση τυπικοτητα;
Δεν μπορεις να ξεχασεις το παρελθθον;
Ελα εδω,Μαρια.
Ελα.
Κοιτα τον εαυτο σου στον καθρεπτη.
Εισαι πανεμορφη.
Πιθανως ,εισαι πιο ομορφη τωρα απο πριν.
Αλλα εχεις αλλαξει παρα πολυ.
Θελω να δεις ποσο εχεις αλλαξει.
Τωρα τα ματια σου ειναι ερευνητικα ψαχνοντας φευγαλεες ματιες.
Καποτε κοιταζες μπροστα, ολοϊσια...
ανοικτα ,χωρις μασκες.
Το στομα σου εχει μια εκφραση δυσαρεσκειας ..
και πεινας.
Ηταν τοσο μαλακο..
Το χρωμα σου ειναι ωχρο. Χρησιμοποιεις μεϊκ απ.
Το λεπτο, μετωπο σου...
εχει τεσσερεις ρυτιδες πανω απο καθε φρυδι.
Οχι ,δεν μπορεις να το δεις με αυτο το φως..
αλλα μπορεις, με το φως της μερας.
Ξερεις την αιτια για αυτες τις ρυτιδες;
- Οχι. - Αδιαφορια , Marie.
και αυτη η λεπτη γραμμη που "τρεχει" απο το αυτι εως το μαγουλο..
δεν ειναι προφανης πια...
αλλα χαραχτηκε εκει απο τους βολεμενους και αδρανεις τροπους σου.
Και εκει, κοντα στην μυτη σου.
Γιατι σαρκαζεις τοσο συχνα ,Μαρια;
Το βλεπεις; Σαρκαζεις πολυ συχνα.
Βλεπεις , Marie?
και κοιτα κατω απο τα ματια σου..
Οι εντονες αξιοπροσεχτες γραμμες..
της αδιαφοριας σου και της πληξης σου.
Μπορεις να δεις πραγματικα , ολα αυτα στο προσωπο μου;
Οχι, αλλα το νιωθω οταν με φιλας.
Νομιζω οτι παιζεις μαζι μου.
Ειναι εμφανες οπου το βλεπεις .
- Αληθεια; Που; - Το βλεπεις στον εαυτο σου.
Γιατι εσυ και εγω ειμαστε ιδιοιι
Εννοεις τον εγωϊσμο;
την ψυχροτητα; την αδιαφορια;
Συχνα βρισκω τους τσακωμους σου βαρετους.
Δεν υπαρχει αφεση για καποιους σαν και εμας;
Δεν εχω αναγκη καμιας συγχωρεσης.
Καλημερα ,κυριε.
Καλημερα.
Ευχαριστω.
Καλημερα, Joakim.
- Καλως ηλθες. -Καλημερα, Maria.
Το κοριτσακι της Αnna ειναι πολυ αρρωστο, ξερεις.
Ο γιατρος ηταν εδω ,εχθες.
Σου στελνει τους χαιρετισμους του.
και ελπιζει να ξαναπαιξετε σκακι.
Ηταν τοσο ασχημος ο καιρος που του ειπα να κατσει το βραδυ εδω.
Εφυγε το πρωι πριν ξυπνησουμε.
Διασκεδασες στην πολη ή ειχες πολυ δουλεια;
Ειμαστε καλεσμενοι απο τους Egermans.
Θα ευχαριστηθουν πολυ αν παμε μαζι τους το Πασχα.
Νομιζω οτι θα το ευχαριστομουν αυτο.
Θα ηταν μια αλλαγη.
Τι λες;
Καλα ,θα δουμε.
Τρεχα και παιξε.
Joakim.
Joakim.
Βοηθησε με.
Βοηθησε με ,σε παρακαλω.
Οχι.
Anna.
Ακουσες;
Ακουω μονο τον αερα και τα ρολογια που δουλευουν.
Οχι ,δεν ειναι τιποτε αλλο.
Δεν ακουω τιποτε αλλο.
Κρυωνω.
Καληνυχτα.
Anna.
Ελα εδω.
Anna.
Ελα σε μενα.
Εισαι πολυ μακρυα.
Ελα εδω.
Κοντα μου.
Μυριζω ασχημα;
- Ποναει πολυ, Anna. - Το ξερω, Agnes.
Θα μεινω μαζι σου.
- Θα ειναι ενταξει. -Ποναει παρα πολυ.
Μην στεναχωριεσαι,θα ειμαι εδω.
Το ξερεις.
Το μαξιλαρι ειναι πολυ ζεστο.
Μπορουμε να παρουμε το αλλο.
Ελα uα δουμε.
Μπορεις να σηκωθεις λιγο;
Ακουμπησε τωρα.
Ειναι καλυτερα ετσι;
Ειναι καλυτερα;
Εισαι τοσο καλη μαζι μου.
Ναι; Τι συμβαινει;
Η Agnes ειναι χειροτερα.
Νομιζω ,δεν εχει τις αισθησεις της.
Αναπνεει πολυ παραξενα.
Θα παρω το σαλι μου.
Karin!
- Karin! - Τι ειναι;
-Η Agnes ειναι χειροτερα. - Ερχομαι.
- Θα παω στον γιατρο. -Θαρθω μαζι σου.
Anna! Anna! Anna!
- Που ειναι ο γιατρος; -Δεν ηταν στο σπιτι.
Ενταξει, Anna. Καλυτερα να ντυθεις.
Θα μεινω μαζι της.
Anna!
Ειμαι πολυ καλυτερα τωρα.
Μονο ανοιξτε την θερμανση.
Θες να πλυθεις τωρα;
- Και να βαλεις ενα καθαρο νυχτικο; -Ναι ,ευχαριστω.
- Διψαω λιγο. -Ναι ,αμεσως.
- Να διαβασω λιγο; -Ναι θα το ηθελα πολυ.
"Κεφαλαιο 34, στο οποιο ο κ.Pickwick σκεφτεται...
"καλυτερα να παω για μπανιο και πηγαινει.
"'Μα βεβαια αγαπητε κυριε, ' λεει ο μικρος Perker...
"καθως στεκοταν στο διαμερισμα του κ.Pickwick...
"το πρωι μετα την δικη.
"'Σιγουρα δεν το εννοεις, πραγματικα και σοβαρα..
"'και χωρια η ενοχληση..
"οτι δεν θα πληρωσεις τις ζημιες;
"'Ουτε μιση πεννα , ' ειπε ο κ. Pickwick σταθερα.
"'Ουτε μιση πενα. '
"'Ζητω για την αρχη, οπως ειπε ο δανειστης...
"'οταν δεν θα ανανεωσει τον λογαριασμο'...
"παρατηρησε ο κ. Weller, που καθαριζε το προγευμα.
"'Sam, ' ειπε ο κ. Pickwick...
"'εχεις την καλωσυνη να πας κατω. '
"'Βεβαια ,κυριε ' απαντησε ο κ. Weller...
"και αντιδρωντας στο υπαινιγμο του κ.Pickwick, ο Sam εφυγε."
Anna!
Δεν μπορει κανεις.. Δεν μπορει κανεις να με βοηθησει;
Δεν μπορω!
Βοηθησε με.
Δεν μπορω.
Ο Θεος, ο Πατερα μας, με την απειρη σοφια Του..
σε καλεσε κοντα Του...
στο ανθος της νιοτης σου.
Στην ζωη σου, Βρηκε οτι αξιζες..
μιας μακριας και βασανιστικης αγωνιας.
Το αποδεχτηκες με υπομονη και χωρις παραπονα..
με την γνωση οτι οι αμαρτιες σου θα συγχωρηθουν...
μεσα απο τον θανατο, πανω στον σταυρο του Κυριου σου ,Ιησου Χριστου.
Μπορει ο Πατερας σου στους Ουρανους..
οταν βαδισεις μπροστα Του...
να δειξει ελεος στην ψυχη σου.
Ειθε να αφησει τους αγγελους Του να διωξουν απο την μνημη σου...
τους πονους σου στην Γη.
Ειθε...
να πηρες μαζι σου την αγωνια μας ...
μεσα στο κορμι σου.
Ειθε να αντεξεις ..
την βασανο του θανατου.
Ειθε να συναντησεις τον Θεο...
καθως πηγαινεις σε αυτην την αλλη χωρα.
Ειθε να βρεις την αποδοχη Του..
γυρισμενον προς εσενα.
Ειθε να ξερεις την γλωσσα να μιλησεις...
ωστε ο Θεος να σε ακουσει και να σε καταλαβει.
Ειθε τοτε να μιλησεις με τον Θεο...
και να εισακουσθεις.
Ειθε ...
..να προσευχεσαι για μας.
Agnes, αγαπητο κοριτσι, σε παρακαλω ακουσε...
Ακουσε αυτο που εχω να σου πω τωρα.
Προσευχησου για μας που βρισκομαστε στο σκοταδι...
που αφησες πισω στην δυστυχισμενη Γη..
με τον ουρανο απο πανω μας, απαισο και αδειο.
Εναποθεσε τα βαρη σου στα ποδια του Θεου...
ολα οσα υπεφερες...
και ικετευσε Τον να μας συγχωρεσει.
Ικετευσε Τον μηπως και μας ελευθερωσει...
απο την ανησυχια και την κουραση μας...
απο τα δεινα και τους φοβους.
Ικετευσε Τον ,μηπως μπορεσει ...
να δωσει αισθηση και σημασια στις ζωες μας.
Agnes, εσυ που αντεξες...
το αγχος και τα βασανα επι τοσο χρονο...
αξιζει πολυ...
να υπερασπισεις την περιπτωση μας.
Ηταν το παιδι της επιβεβαιωσης μου.
Συχνα κουβεντιαζαμε ολα αυτα τα χρονια.
Η πιστη της ηταν δυνατοτερη απο την δικη μου.
Αν δεν σας πειραζει ,θα σας δω αυριο...
και θα μπορεσουμε να συζητησουμε τα διαδικαστικα της κηδειας.
Ευχαριστω.
Μερικα χρονια νωριτερα,η Karin και ο αντρας της Fredrik...
εψαχναν μια διπλωματικη καριερα.
Σε μια επισκεψη στην πατριδα..
εμειναν για μερικους μηνες στο κτημα.
Σε παρακαλω , Anna, μπορω να εχω λιγο ακομα ψαρι;
- Δεν θα μου κανεις συντροφια; -Οχι ευχαριστω.
- Γιατι χαμογελας; -Δεν χαμογελω.
Θες καφε ή θα θα αποσυρθουμε αμεσως;
Δεν θελω καφε.Ευχαριστω.
Ειναι αργα .Ας ξαπλωσουμε αμεσως.
Δεν ειναι παρα ψεμματα. Ολα αυτα.
Μην με κοιτας!
Μην με κοιτας ετσι,ειπα!
Συγγνωμην.
Συχωρεσε με.
Βοηθα με να ξεντυθω.
Μπορεις να φυγεις.
Δεν ειναι παρα ψεμματα.
Ειναι ενα μνημειο απο ψεμματα.
Ιστος απο ψεμματα.
- Τι κανεις; - Διαβαζω εγγραφα...
βιβλια και χαρτια σχετικα με το κτημα.
Karin, θελω να ειμαστε φιλες.
Θελω να μιλαμε η μια στην αλλη.
Εξαλλου ,ειμαστε αδερφες.
Εχουμε τοσες πολλες κοινες αναμνησεις.
Karin, ειναι παραξενο ,πως δεν ειμαστε κοντα η μια στην αλλη...
πως μιλαμε πολυ λιγο.
Karin, γιατι δεν θα γινεις φιλη μου;
Μπορουμε να ειμαστε και οι δυο και ευτυχισμενες και δυστυχισμενες.
Μπορουμε να γελαμε και να κλαιμε μαζι.
Μπορουμε να μιλαμε για μερες και για νυχτες.
Μπορουμε να αγκαλιαζουμε η μια την αλλη.
Karin?
Σκεφτομαι καμια φορα , τα παιδικα μας χρονια...
οπου ολα ηταν παραξενα αλλα και γνωστα...
και μου φαινεται οτι ονειρευομαι...
και oτι ενα σπουδαιο γεγονος προκειτα να μας συμβει.
Ναι ,ξερω οτι παιδιαριζω.
Διαβαζεις περισσοτερο και σκεφτεσαι περισσοτερο απο μενα.
Η εμπειρια σου ειναι πολυ μεγαλυτερη.
Karin, δεν μπορουμε να αφιερωσουμε αυτες τις μερες...
για να μαθει η μια την αλλη;
Για να ερθουμε κοντυτερα;
Δεν μπορω να στεκομαι σιωπηλη και απομακρη, Karin.
Karin,μηπως ειπα κατι που σε πληγωσε;
Ειναι ευκολο να το κανω,αλλα δεν εννοουσα να πληγωσω τα αισθηματα σου.
Karin!
Τι διαβαζεις;
- Διαβαζω το ημερολογιο της Agnes'. - Ημερολογιο;
"Πεμπτη,30 Σεπτεμβριου.
Γραφει,"Πηρα το πιο ομορφο δωρο...
"που μπορει κανεις να παρει στην ζωη του.
"Ενα δωρο που σημαινει πολλα πραγματα: συνυπαρξη...
"συντροφικοτητα,συγγενεια, αγαπη.
"Νομιζω οτι αυτο ειναι που ονομαζεται"χαρις".
Οχι ,μη με ακουμπας! Μη με πλησιαζεις!
Δεν ανεχομαι κανενα να με ακουμπα.
Δεν θελω να το κανεις.
Δεν το θελω.
Δεν θελω να εισαι ευγενικη.
Δεν μπορω.! Δεν μπορω να το ανεχτω.
Συνεχες μαρτυριο.
Ειναι σαν να βρισκομαι στην χειροτερη κολαση.
Δεν μπορω να αναπνευσω.
Αχ, αυτη η ενοχη μου.
Οχι!
Αφησε με μονη. Αφησε με μονη.
Μην μ'ακουμπας.
Μην μ'ακουμπας.
Μην μ'ακουμπας.
Μην μ'ακουμπας.. Μην μ'ακουμπας.
Συγνωμην ,εχασα τον ελεγχο σημερα το πρωι.
Δεν ξερω τι με επιασε.
Υποθετω οτι ειναι η συγκινηση απο τον θανατο της Agnes.
Την αγαπουσαμε τοσο πολυ. Τωρα που τελειωσε η κηδεια....
θα βαλω τον δικηγορο μας να εξετασει ολες τις νομιμες διαδικασιες.
Τα φρουτα σε παρακαλω, Αννα.
Ειναι καλυτερα να πουλησουμε το σπιτι και τα κτηματα.
Εσυ και εγω ,μπορουμε να χωρισουμε τα υπολοιπα.
Εννοω, τα επιπλα και τα αλλα πραγματα...
οπως βαζα, ασημικα, βιβλια και πινακες.
Ενταξει Anna, αυτα προς το παρον.
Τι θα κανουμε με την Αννα;
Προτεινω να της δωσουμε συστατικη επιστολη...
και μερικων βδομαδων εξτρα πληρωμη.
και επισης κατι απο την Agnes.
Ηταν πολυ αφοσιωμενη.
Το γεγονος ειναι οτι ηταν πολυ δεμενες.
Τωρα μας φερετε με ενα πολυ οικειο τροπο.
Δεν νομιζω...
Ειναι αληθεια.
Σκεφτομαι...
την αυτοκτονια.
Την σκεφτομουν συχνα.
Ειναι ...
ειναι αηδιαστικο.
Ειναι πολυ υποβιβαστικο.
και αιωνιως το ιδιο.
Ο Henrik ειναι ενας εξαιρετος δικηγορος.Σε διαβεβαιω.
Ο αντρας μου λεει οτι ειμαι αδεξια.
Εχει δικιο.
Συμφωνω.
τα χερια μου ειναι μεγαλα, καταλαβαινεις.
Πολυ ανηπακουα.
Δειχνεις αποσυντονισμενη.
Νομιζες οτι η κουβεντα μας θα ηταν διαφορετικη,ετσι;
Καταλαβαινεις οτι σε μισω;
και ποσο ηλιθια βρισκω τα χαμογελα σου...
και την βλακωδη ερωτοτροπια σου.
Πως καταφερα να σε ανεχτω τοσο καιρο..
και να μην πω τιποτε;
Ξερω απο τι εισαι φτιαγμενη...
με τα αδεια χαδια σου και τις ψευτικες υποσχεσεις.
Μπορεις να το συλλαβεις ,πως καποιος μπορει να ζησει με τοσο μισος...
οτι ειναι το φορτιο μου;
Δεν υπαρχει καμια ανακουφιση, καμια φιλανθρωπια ,καμια βοηθεια.
Δεν υπαρχει τιποτε.
Καταλαβαινεις; Τιποτε δεν μπορει να με κανει να δραπετευσω..
γιατι τα ειδα ολα.
Τωρα ενιωσες πως ακουγομαι οταν μιλαω.
Καθεσαι εκει χαμογελωντας, με το παγωμενο σου αχνο χαμογελο.
Τι σκεφτεσαι;
Θελεις να μου το πεις;
Μπορω να εχω την αποψη σου;
Οχι! Αυτο ακριβως πιστευω.
Θα παραμεινεις σιωπηλη.
και εχεις δικιο , Maria!
Maria! Συχωρα με.
Ισως να εχεις δικιο.
Ισως να θες να με γνωρισεις καλυτερα.
Maria,αγαπη μου ,συχωρα με.
Συνεχεια τρεχω και τρεχω.
Οχι. Οχι ,ουτε αυτο ειναι αληθεια.
Maria, κοιταμε.
Maria, κοιτα με.
Δεν το ακους;
Δεν ακους το κλαμα; Δεν το ακους;
Καποιος κλαιει ασταματητα.
-Με φοβασαι τωρα; Οχι , οχι λιγοτερο.
Ειμαι νεκρη ,βλεπεις.
Το προβλημα ειναι οτι δεν μπορω να κοιμηθω.
Δεν μπορω να σας αφησω ολους.
Ειμαι τοσο κουρασμενη.
Δεν μπορει να με βοηθησει κανεις;
- Δεν ειναι παρα ενα ονειρο, Agnes. - Οχι, δεν ειναι ονειρο.
Ισως για σας να ειναι ονειρο...
αλλα οχι γα μενα.
Θελω την Karin να ερθει εδω.
Η Agnes θελει την Karin κοντα της.
Δεν μπορεις να μου κρατησεις τα χερια και να με ζεστανεις;
Μεινε μαζι μου μεχρι να τελειωσει ο τρομος.
Ειναι τοσο αδεια ,ολογυρα μου.
Κανεις δεν θα κανει οτι ζητας. Ειμαι ακομα ζωντανη.
Δεν θελω συμμετοχη στον θανατο σου.
Ισως ,αν σε ειχα αγαπησει...
αλλα δεν σε αγαπω.
Οτι μου ζητας να κανω ειναι αποκρουστικο.
Σε αφηνω τωρα. Σε λιγες ωρες θα εχεις φυγει.
- Anna. - Ναι.
Θελω να ερθει η Maria.
Η Agnes θελει την Maria .
Μην φοβασαι.
Σε παρακαλω ακουμπησε με.
Σε παρακαλω ,μιλα μου.
Κρατα μου τα χερια και ζεστανε με.
Εισαι η αδελφη μου. Δεν θελω να εισαι μονη σου.
Ω! ποσο λυπαμαι για σενα.
Θυμασαι ,οταν ειμασταν μικρες..
και βραδυασε καθως παιζαμε...
και οι δυο μας φοβηθηκαμε...
και κολλησαμε μεταξυ μας και πιαστηκαμε σφιχτα απο τα χερια.
Ειναι απλα το ιδιο πραγμα και τωρα,ε;
Δεν ακουω τι λες.
Πρεπει να ερθεις κοντυτερα.
Κοντυτερα.
Κρατα τα χερια μου.
Θα μεινω μαζι σου. Θα μεινω εδω.
Μην κλαις.
Μην φοβασαι. Θα μεινω εδω.
Πρεπει να σκεφτω την κορη μου.
Πρεπει να το καταλαβει. Επισης ο αντρας μου με εχει αναγκη.
Ειναι αρρωστεια, αηδιαστικη, χωρις νοημα.
Εχει ηδη αρχισει να σαπιζει.
Τα χερια της ηταν γεματα σημαδια.
Θα την προσεξω.
Η κηδεια ηταν ανεκτη. Κανεις δεν εκλαψε ή επαθε υστερια.
Ευχαριστω. Τελειωσες το πακεταρισμα , Anna?
Πρεπει να κατεβασω το τελευταιο μπααουλο,μαμα.
Γρηγορα. Δεν εχουμε χρονο.
Η μουσικη ηταν ωραια. Ευτυχως ο επισκοπος ηταν συντομος.
Ηταν κρυωμενος και ετσι αναβαλαμε το δειπνο.
Δεν μπορουσε να γινει κατι καλυτερο για την Anna?
Λυπαμαι, αλλα δεν καταλαβαινω τι εννοεις.
Κοιταζε την Agnes για τα τελευται 12 χρονια.
Να μην της προσφερουμε ενα μικρο ποσο..
ή να την βοηθησουμε να βρει μια καινουργια δουλεια;
Ουτε συζητηση. Ειναι νεα και δυνατη.
και τα εβγαζε ευκολα μεχρι τωρα.
Το μελλον της ,δεν ειναι δικη μας δουλεια.
Της υποσχεθηκα μια συστατικη , για να παρει μαζι της.
- Της επιλογης της; -Νομιζω το δικαιουται.
Απεχθανομαι αυτο το ειδος του αυθορμητισμου...
αλλα δεν μπορειτε να ανακαλεσετε.
Νομιζω οτι πρεπει να της μιλησουμε αμεσως.
Anna, μπορεις να μεινεις εδω ,για καποιο διαστημα αν ειναι αναγκαιο.
Η Αγνη σου υποσχεθηκε ενα ενθυμιο.
Ευχαριστω. Δεν θελω τιποτε.
Προσπαθει να παιξει εναν ωραιο ρολο.
Αλλα δεν θα βγαλει τιποτε απο αυτο.
- Μεινε μεχρι το τελος του μηνα. -Μαλιστα.
Λοιπον, δεν μας εμεινε τιποτε αλλα να τακτοποιησουμε.
Ας γυρισουμε πριν οι δρομοι προς τον σταθμο γεμισουν χιονια.
Γεια σου , Anna. Ευχαριστω.
Ευχαριστω.
Ευχαριστω για οτι εκανες.
Γρηγορα τωρα.
- Μπορω να σου μιλησω ενα λεπτο; - Βεβαια.
Εκεινο το απογευμα που ηρθαμε κοντα η μια στην αλλη...
σκεφτηκες τι συζητησαμε;
Ναι, βεβαια, το σκεφτηκα πολυ.
Θα μπορουσαμε να κρατησουμε ολες τις αποφασεις μας;
Αγαπημενη Karin, γιατι δεν θα το καναμε αυτο;
Δεν εχω ιδεα.
Ειναι γιατι ολα φαινονται διαφορετικα μετα απο εκεινο το απογευμα.
Νομιζω οτι δεθηκαμε περισσοτερο.
Τι σκεφτεσαι για αυτο;
Σκεφτομαι την συζητηση...
-Οχι ,δεν την σκεφτεσαι. -Σκεφτομουν πως ο Joakim...
μισει να τον αφηνω να περιμενει.
Δεν εχω ιδεα γιατι με κατηγορεις...
σαν να ημουν σε δικη , για τις σκεψεις μου, Karin.
Τι θελεις;
-Τιποτε. -Οχι.
Αν δεν θελεις τιποτε αλλο, μην στεναχωριεσαι...
αλλα πρεπει να σε χαιρετησω,τωρα.
Με ακουμπησες Δεν το θυμασαι;
Δεν θυμαμαι καθε ανοητη πραξη...
και μην με πιεζεις ποτε, να απαντησω.
Αγαπημενη Karin, δωσε στα παιδια την αγαπη μου και να εισαι καλα.
Μεχρι την Δωδεκατη Ωρα. Ως συνηθως θα συναντηθουμε τοτε.
Ποσο λυπηρο.
"Τεταρτη , 3 Σεπτεμβριου.
"Η γευση του Φθινοπωρου γεμιζει τον καθαρο,ακομα αερα...
"αλλα ειναι ηπιος και φινος."
Οι αδελφες μου, Karin και Maria, εχουν ερθει να με δουν.
Ειναι υπεροχο που ειμαστε μαζι και παλι...
οπως τις παλιες καλες μερες, και νιωθω πολυ καλυτερα.
Μπορεσαμε να παμε ενα μικρο περιπατο μαζι...
σαν καποιο γεγονος για μενα...
ειδικα που δεν ειχα βγει εξω για τοσο πολυ καιρο.
Ξαφνικα αρχισαμε να γελαμε και τρεξαμε προς την παλια κουνια.
που δεν την ειχαμε ξαναδει απο τοτε που ειμασταν παιδια.
Κατσαμε σαυτην σαν 3 καλες μικρες αδελφες...
και η Anna μας μας κουναγε σιγα και μαλακα.
Ολοι μου οι πονοι ειχαν περασει.
Οι ανθρωποι που αγαπουσα περισσοτερο στον κοσμο ,ηταν μαζι μου.
Μπορουσα να τους ακουω να φλυαρουν γυρω μου.
Μπορουσα να αισθανομαι την παρουσια των κορμιων τους...
την ζεστασια των χεριων τους.
Ηθελα να κρατησω την στιγμη και σκεφτηκα :
"Να λοιπον τι μπορει να ειναι η ευτυχια.
"Δεν μπορω να ευχηθω για κατι καλυτερο.
"Τωρα ,για λιγα λεπτα...
"Ζω την τελειοτητα.
"Και αισθανομαι ευγνωμων για την ζωη μου...
"που μου δινει τοσα πολλα. "
Μεταφραση υποτιτλων sitoF