Tip:
Highlight text to annotate it
X
Υπότιτλοι εξ ακοής
ΤΟΚΙΟ, ΙΑΠΩΝΙΑ
--- ΑΥΤΟ ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ... ---
Φίλε,
αυτό είναι ένα τεράστιο σύστημα υπόγειου σιδηρόδρομου.
Είδα στη Βραζιλία πώς η κουλτούρα μιας χώρας μπορεί να ενσωματωθεί
στη μέταλ μουσική,
αλλά τί γίνεται με την Ιαπωνία,
ένα μέρος με το στερεότυπο της μανίας περί της Δυτικής κουλτούρας.
Είναι επίσης γνωστή για τους σκληρά εργαζόμενους άντρες,
συμμόρφωση
και υπερβολική οργάνωση.
Τίποτα απ'αυτά δε μου μοιάζει να έχει να κάνει με το μέταλ.
Έτσι λοιπόν τί συμβαίνει με το ανυπότακτο πνεύμα του μέταλ,
όταν αναμειγνύεται με την ιαπωνική κουλτούρα;
Aισίως, θα το μάθω στο Loud Park, το μεγαλύτερο μέταλ φεστιβάλ στην Ασία.
"Την πρώτη πρώτη φορά που ήρθαμε στην Ιαπωνία,
παίξαμε σ'ένα θέατρο,
ήταν ένα θέατρο 3.000 θέσεων
κι όλοι ήταν καθισμένοι στο κάθισμά τους
κι είχαν ταξιθέτες σε κάθε διάδρομο"
".. κι έτσι ήρθαμε εδώ, ξέρεις,
χωρίς να έχουμε καμία ιδέα τί θα γινόταν,
δεν πιστεύαμε ότι θα κάτσουν κάτω,
δε γίνεται να κάτσεις κάτω και να παρακολουθήσεις τους Slayer,
απλά δε θα συμβεί"
".. και τη στιγμή που αρχίσαμε να παίζουμε,
σηκώθηκαν πάνω κι όρμησαν προς τα εμπρός
κι ο promoter τότε φρίκαρε,
δεν είχαν ξαναδεί ένα ακροατήριο ακριβώς να σηκώνονται από τις θέσεις τους
και να ορμάνε,
ξέρεις, κι εμείς καθόμαστε εκεί και παίζουμε
και ξαφνικά, καθώς παίζουμε, μπορούσες να δείς όλους τους ταξιθέτες να κάνουν αυτό,
έκαναν όλους να επιστρέψουν στα καθίσματά τους,
κι όλοι για το υπόλοιπο του show κάθισαν στα καθίσματά τους,
έκαναν αυτό."
"Τώρα οι Ιάπωνες κάνουν mosh,
τώρα οι Ιάπωνες κάνουν body surfing,
κι έτσι έχουμε δει αυτή την πλήρη εξέλιξη από τότε που δεν επιτρεπόταν καθόλου,
και τώρα είναι κάτι σαν τετριμμένο."
"Νομίζω ο τρόπος σκέψης των Ιαπώνων μέταλ οπαδών είναι διαφορετικός από τον
τρόπο σκέψης των Δυτικών.
Για παράδειγμα αν τους ρωτήσεις αν το μέταλ εκφράζει τα συναισθήματά τους
της καταπίεσης και δυσαρέσκειας, οι περισσότεροι πιθανότατα θα έλεγαν 'Όχι'.
Στη Δύση, αν αναζητάς την επανάσταση ή νιώθεις απομονωμένος στην κοινωνία,
θα συντασσόσουν με τη μέταλ μουσική.
Αυτό δεν αφορά την Ιαπωνία."
"Για παράδειγμα, οι οπαδοί στα ροκ φεστιβάλ είναι πολύ ευγενικοί.
Αν πετάξουν κάτω τα σκουπίδια τους, αργότερα θα τα μαζέψουν και ίσως τα φέρουν
μαζί τους στο σπίτι.
Αν είσαι ένας μέταλ οπαδός θα διατηρείς τη δαιμονική σου εικόνα.
Κατά τη διάρκεια της συναυλίας θα εμφανίζεσαι πολύ δαιμονικός,
αλλά μόλις έξω από τη συναυλία πας πίσω στον ευγενικό σου εαυτό."
"Συνήθως φοράω κουστούμια και γραβάτα,
έτσι είναι η φυσιολογική καθημερινή μου ζωή.
Ακούγοντας σκληρή μουσική, όπως μέταλ, στο σπίτι ή σε μια συναυλία,
αλλάζει η καθημερινή μου ζωή δραστικά."
"Με κάνει να αισθάνομαι ευτυχέστερη και τα συναισθήματά μου ορθάνοιχτα."
"Μερικές φορές η Ιαπωνία δέχεται άδικη κριτική από τους ανθρώπους, λόγω του τρόπου
που οι άνθρωποι κατά κάποιον τρόπο αλληλεπιδρούν στα shows,
ή της απουσίας της αλληλεπίδρασης, ή οτιδήποτε,
για μένα αυτά είναι μπούρδες,
εννοώ είναι απλώς ένας διαφορετικός τρόπος να εκφράσουν τους εαυτούς τους
και μας αρέσει να πηγαίνουμε εκεί
και μας αρέσουν όλες οι οδοντόβουρτσες που δεχόμαστε,
αναρωτιόμασταν βέβαια στην αρχή αν υπήρχε κάτι,
δε είχαμε καλή οδοντική υγιεινή,
ή άσχημη αναπνοή ή κάτι, αλλά τότε πάλι αντιλαμβάνεσαι
ότι είναι απλώς η αγάπη τους,
είναι ο δικός τους τρόπος για να δείξουν την αγάπη τους,
'πάρε εδώ μια οδοντόβουρτσα' μ'ενα γιαπωνέζικο αρκουδάκι
και 'ok, σ'ευχαριστώ'
"Σ'αρέσει το μέταλ;"
"Ναι
μ'αρέσει το μέταλ"
"Ναι, σ'ευχαριστώ,
εύχομαι όλες μου οι συνεντεύξεις να ήταν τόσο εύκολες"
Στο Loud Park βρήκα τη νέα γενιά των Ιαπώνων μέταλ οπαδών,
αλλά τώρα βρίσκομαι στο κυνήγι
για κάποιους από την παλιά φρουρά,
για να ανακαλύψω πώς το μέταλ έφτασε σ'αυτή τη χώρα.
Η φήμη λέει πως συχνάζουν στο BLACKMORE's,
ένα μικρό μπαρ που πήρε το όνομά του από τον θρυλικό κιθαρίστα
των Deep Purple τον Ritchie Blackmore.
"Οι Deep Purple έφτασαν στην Ιαπωνία τον Αύγουστο του 1972.
Πριν απ'αυτό νόμιζα πως οι Deep Purple είχαν έναν οργανωμένο
και δομημένο τρόπο παιξίματος.
Αλλά δεν ήταν έτσι.
Έφερναν όλο και περισσότερο αυτοσχεδιασμό στην εκτέλεσή τους.
Το φινάλε ήταν τρελό, δεν το είχαμε ξαναδεί αυτό ποτέ.
Όλοι όρμησαν προς τα εμπρός της Budokan σκηνής.
Ο Ritchie Blackmore στριφογύριζε την κιθάρα πάνω κάτω.
Εκείνη ήταν η νύχτα όταν οι Deep Purple έγιναν θρύλοι.
Υπάρχει μία τωρινή τάση μεταξύ των πενηντάριδων,
επανενώνονται με παλιά μέλη της μπάντας από το πανεπιστήμιο ή
το λύκειο και παίζουν μαζί.
Κι αυτό που πάντα παίζουν στο στούντιο είναι το Highway Star.
Όλοι θέλουν να είναι ο κιθαρίστας και να παίξουν μόνο το σόλο.
Αλλά άκουσα οι τραγουδιστές περνάνε δύσκολες στιγμές, γιατί το
μουσικό κλειδί είναι πολύ υψηλό.
Οι Kiss έφτασαν λίγα χρόνια αργότερα.
Όταν βγήκαν από το αεροπλάνο, είχαν φορεμένο το make up και
τις ενδυμασίες τους.
Το πρόβλημα ήταν ότι δε μπορούσαν να περάσουν
από το Γραφείο Αλλοδαπών έτσι.
Κι έτσι έπρεπε να βγάλουν το make up ώστε να περάσουν από το
Γραφείο Αλλοδαπών.
Έπειτα ξαναέβαλαν όλο το make up τους
και ξαναφόρεσαν τις ενδυμασίες τους.
Στη συνέχεια βγήκαν από το Αλλοδαπών σε πλήρη ενδυμασία
για τη σκηνή,
χιλιάδες θαυμαστές τους πλημμύρισαν.
Αν δεις τα βίντεο από τότε που έφτασαν το '70 μπορεί να λιποθυμήσεις.
Το μπαμ από τις εκρήξεις και η χρήση που έκαναν της φωτιάς,
ήταν σε μας το μεγαλύτερο σοκ.
Αλλά φορώντας make up πάνω στη σκηνή ήταν πολύ καλά αποδεκτό.
Στην Ιαπωνία, εξαιτίας του make up, οι Kiss επίσης μας θυμίζουν
το θέατρο Kabuki.
Γι'αυτό νομίζω πολλοί από τους Ιάπωνες
ένιωσαν ορισμένη οικειότητα μ'αυτούς.
Αφού πέρασα κάποιον χρόνο στην Ιαπωνία,
συνειδητοποίησα ότι πολλά περισσότερα είναι σε εξέλιξη
από απλά μανία περί της Δυτικής κουλτούρας.
Αυτό το μέρος είναι σε αντίθεση με οπουδήποτε
έχω ποτέ δοκιμάσει να πάω.
Αλλά ακόμη πρέπει να ξέρω αν οι Ιάπωνες έχουν κάνει
κάτι μοναδικό με τη heavy metal μουσική.
"Καλώς ήρθατε,
πρόκειται για καλές στιγμές, θα πάμε να ανταμώσουμε τον Marty Friedman,
θεό της κιθάρας!
"Είμαι ένας πολλαπλά πλατινένιος καλλιτέχνης από μια μεγάλη μπάντα,
τους Megadeth που ρόκαρε την Ιαπωνία τόσες πολλές φορές,
ρόκαρε όλο τον κόσμο,
κι εν τούτοις διαλέγω να ζήσω στην Ιαπωνία και να παίξω ιαπωνική
ποπ μουσική και να είμαι σε ποικίλα ιαπωνικά τηλεοπτικά σόου.
Στην Ιαπωνία, τα ταμπού είναι εκτός,
εννοώ υπάρχουν όλα τα είδη από μίγματα,
για παράδειγμα είμαι έτοιμος να κάνω αυτό το πρότζεκτ
που σου έλεγα πριν που ονομάζεται ,
όπου παίζω αυτή τη φουλ μέταλ μουσική, αλλά θα τραγουδηθεί από
48 έφηβες κοπέλες.
Αυτό δεν μπορεί ποτέ να γίνει στην Αμερική ή σε άλλες χώρες
ή, ξέρεις, ο τρόπος που μεγάλωσα.
Κάθε πολιτισμός έχει κάτι πραγματικά κουλ να προσφέρει
και το μέταλ, ξέρεις,
νομίζω πως ήταν η Αμερική και η Αγγλία, καταλαβαίνεις;
Και μετά άλλες χώρες έκαναν δικά τους πράγματα
και η Ιαπωνία; Το αγαπημένο μου είδος ιαπωνικού μέταλ είναι
οι Visual kei.
Οι Visual kei είναι ένα φαινόμενο, είναι απίστευτο, είναι άντρες
που είναι ντυμένοι πανέμορφα με κατά κάποιον τρόπο μάλλον
glam με goth με πραγματικά πολύ υπερβολικό heavy metal.
Όχι σαν τους Twisted Sister, δηλαδή άντρες που φοράνε τα ρούχα
της μαμάς τους τρόπον τινά θηλυπρεπείς,
το make up είναι υπέροχο.
Από όλες τις μπάντες που έκαναν οπτική μουσική (visual music),
οι X Japan έγιναν οι μεγαλύτεροι
και κατά πολύ οι πιο πολύπλευροι μουσικά."
"’ρχισα να παίζω πιάνο όταν ήμουν τεσσάρων, κλασικό πιάνο.
Η πρώτη συναυλία που είδα ήταν οι Kiss.
Νομίζω πως ήμουν 9 ή 10 ετών,
πάω να δω τους Kiss με τη μητέρα μου
κι έτσι αυτό νομίζω άλλαξε τη ζωή μου.
Στην αρχή η μουσική βιομηχανία μας απεχθανόταν,
ήμασταν σαν το μαύρο πρόβατο της οικογένειας, εντελώς,
κανένας δεν ήθελε να μας κάνει συνέντευξη, αλλά τελικά
πουλήσαμε 20.000.000 άλμπουμς,
κι έτσι δεν είχαν επιλογή."
"Οι X Japan είναι πιθανώς το πρώτο πράγμα που πραγματικά
μ'έβαλε στην ιαπωνική ροκ μουσική και γιατί;
επειδή έχει τη γρηγορότερη και ογκωδέστερη μουσική
δίπλα σ'αυτές τις χαζές μπαλάντες,
κι εγώ τυγχάνει να αγαπώ χαζές μπαλάντες,
αλλά ποτέ, σαν αμερικάνος, δε θα είχα τα κότσια να το βάλω
σ'ένα άλμπουμ δίπλα σ'ένα τραγούδι που ακούγεται
σαν το 'Fight fire with fire'.
Ξέρεις έχουν τραγούδια που ακούγονται σαν τον Barry Manilow,
έρχονται καπάκι με αυτά τα φουλ επικά μέταλ κομμάτια
και λέω, 'πώς μπορούν και το κάνουν αυτό;'
Και οι άνθρωποι που ακούν τον ντόπιο ιαπωνικό ροκ και
βαρύ ήχο στη μουσική, πραγματικά δε γνωρίζουν ακόμη και το ότι
υπάρχουν οι διεθνείς heavy metal μπάντες.
Είναι πολύ πιθανό ποτέ να μην έχουν ακούσει τους Metallica.
Έτσι, είναι πολύ ενδιαφέρον, πώς αυτά τα δύο είδη μπορούν και υπάρχουν,
και δε συμπαθούν το ένα το άλλο
και ηχούν τόσο παρόμοια.
Οι άνθρωποι που τους αρέσουν οι διεθνείς μπάντες, όπως στο Loud Park,
δε νομίζουν πως το ιαπωνικό υλικό είναι κουλ"
".. κι έτσι τι είναι οι Visual kei, εικάζω τί το κάνει
μη μέταλ κατά τη γνώμη σου;"
"Επειδή το μέταλ είναι κάτι κουλ,
αυτή είναι η απάντηση"