Tip:
Highlight text to annotate it
X
Cobb: Γεια σας και καλώς ήρθατε στο master class για τρομπέτα
για τη Συμφωνική ορχήστρα YouTube.
Ονομάζομαι Philip Cobb και είμαι Α΄ τρομπετίστας
στη Συμφωνική ορχήστρα του Λονδίνου.
Εδώ, δεξιά μου είναι ο Nigel Gomm.
Gomm: Πριν δύο χρόνια, όταν ξεκινήσαμε αυτό το πρόγραμμα,
είχαμε τον παλιό τρομπετίστα της Συμφωνικής του Λονδίνου,
τον Maurice Murphy, ο οποίος έχει συνταξιοδοτηθεί.
Πολύ διάσημος.
Ο Maurice είναι 50 χρόνια μεγαλύτερος από εσένα.
Cobb: [κρυφογελά]
Gomm: Πρόκειται, λοιπόν, για πολύ μεγάλο βήμα.
Πώς νιώθεις;
Cobb: Για να είμαι ειλικρινής, νιώθω ότι έχω ένα μεγάλο προνόμιο
και ξέρεις, μεγαλώνοντας
και δουλεύοντας με ανθρώπους σαν εσένα και τον Rod,
μεγάλωσα ακούγοντας την ορχήστρα,
και λόγω της προϊστορίας και της κληρονομιάς σε αυτόν τον τομέα,
είναι πραγματικά τεράστιο προνόμιο.
Είναι όντως.
Gomm: Παίξε μας τη δική σου εκδοχή του Μάλερ Αρ. 5.
[Μάλερ: Συμφωνία Αρ. 5]
Φανταστικά.
Πώς μπορεί κανείς να προσεγγίσει
κάτι τέτοιο;
Cobb: Λοιπόν, πιστεύω, για αρχή
ότι πολλοί γνωρίζουν ότι η Συμφωνία του Μάλερ Αρ. 5
είναι ένα από τα πολλά αποσπάσματα τρομπέτας
και ότι ολόκληρη η συμφωνία
ξεκινά μόνο με την τρομπέτα.
Γι' αυτό νομίζω ότι το έχετε προσεγγίσει
με σχετική αυτοπεποίθηση.
Και δεν είναι...
εκτός, ίσως, από τα πρώτα τρία μέτρα,
...δεν είναι ένα ξεκίνημα στο οποίο μπορεί κανείς να κάνει πίσω.
Εγώ, προσωπικά, γνωρίζω,
και ίσως είναι αλαζονικό από μέρους μου,
ότι το κλειδί είναι να αρχίσει κανείς να το παίζει
σαν να έχει όντως την πρόθεση να συνεχίσει.
Άποψή μου. Αυτό...
Gomm: Όσον αφορά τις δυναμικές
και όλες αυτές, ξέρεις, τις μαζικές αναπνοές
που γίνονται πολύ γρήγορα...
Τι σκέφτεσαι όταν αρχίζεις να το παίζεις,
όταν κάθεσαι στη σκηνή
και το ξεκινάς από το πουθενά;
Προφανώς, πρόκειται για μια πολύ βασανιστική στιγμή.
Σκέφτεσαι, όμως, τη μουσική
ή λες από μέσα σου "Χριστέ μου";
Cobb: Αυτό σκέφτηκα την πρώτη φορά που το έπαιξα.
Σκέφτηκα ακριβώς αυτό.
Νόμιζα ότι θα σκεφτόμουν "Θεέ μου", ξέρεις
"Τι πρέπει να κάνω;"
Θα αγχωθώ;
Αλλά πιστεύω
ότι έχει πλάκα τελικά.
Εγώ δεν το σκέφτηκα
και ίσως φταίει το γεγονός ότι είχα ενθουσιαστεί
με την πρώτη ή τις πρώτες δύο εμφανίσεις.
Αλλά πιστεύω ότι...
και για εμένα που ήμουν αρκετά νέος
και μόλις ξεκινούσα, ξέρετε,
Μάλερ αρ.5 στη Συμφωνική του Λονδίνου ...είναι αρκετά συναρπαστικό.
Είναι ένα ξεκίνημα με τρομπέτα.
Είναι ένα φανταστικό ξεκίνημα.
Είναι δραματικό.
Παίξτε το πραγματικά όπως το νιώθετε.
Gomm: Όταν, λοιπόν, κάποιος παίζει αυτό το κομμάτι
είτε είναι παιδιά, είτε μαθητές, οποιοσδήποτε,
τι θα πρόσεχες στο παίξιμό τους;
Cobb: Θα πρόσεχα το ύφος...
αν εκφράζεται η παραμικρή λεπτομέρεια,
να βεβαιωθώ ότι οι φράσεις έχουν σωστή κατεύθυνση,
αλλά και ότι ο ήχος δεν είναι πολύ...
Μιλάω για αυτοπεποίθηση, αλλά και για το γεγονός ότι όταν αρχίζετε να το παίζετε
ο ήχος δεν πρέπει να είναι πολύ επιθετικός
και δεν πρέπει να πιέζετε πολύ τον ήχο να βγει.
Μπορεί, λοιπόν, να έχετε υπέροχη τεχνική
στην τρομπέτα σας σαν μουσικός που παίζει χάλκινα πνευστά,
και να είστε σίγουροι... να μην γνωρίζετε κάτι σχετικά,
αλλά να είστε σίγουροι, επίσης,
για όλα τα έγχορδα,
αλλά αν δεν παράγετε ήχο
ο οποίος να ταιριάζει με αυτό,
δεν πιστεύω να ήθελαν πολλοί να σας ακούσουν.
Gomm: Αυτό είναι αλήθεια. Cobb: ...Ή πολύ λίγοι εκλεκτοί.
Gomm: Είναι πράγματι αλήθεια.
Για όσους κάνουν ηχογράφηση σε αυτό το κομμάτι, λοιπόν,
αυτά τα αποσπάσματα, ξέρετε, μπορούν να σας φανούν
σαν τεχνικές ασκήσεις,
αλλά δεν είναι.
Ψάχνουμε κάτι παραπάνω στο άκουσμα.
Ξέρετε, το θέμα με κάθε μουσικό όργανο
είναι ότι προσπαθείτε να τραβήξετε
την προσοχή κάποιου στον ήχο
και συχνά αυτό δεν γίνεται επειδή ο ήχος είναι λαμπερός και κραυγαλέος
ή εξαιτίας του κομματιού που παίζετε.
Στην πραγματικότητα, είναι ο ήχος του οργάνου.
Λοιπόν, όταν κάνετε κάτι σαν αυτό
υπάρχει η τεχνική πλευρά,
αλλά υπάρχει και μια άλλη, ισότιμη μεριά
που είναι η μουσική
και ο τρόπος με τον οποίο μπορεί κανείς βγάλει όμορφο ήχο από κάποιο όργανο
ακόμα και όταν παίζει δυνατά.
Ακόμα και τότε πρέπει να είναι όμορφο.
Λοιπόν. Αυτό είναι το μεγάλο σόλο της μικρής αυτής ενότητας
του "Δον Ζουάν".
Είναι σε Μι.
[γελάει]
[Στράους: Δον Ζουάν]
Φανταστικό, Phil.
Το έκανες με δύο ανάσες.
Γιατί έκανες αυτή την επιλογή;
Είναι απλά...
είναι καθαρή αναπνοή ή μήπως παίρνεις κοφτές ανάσες;
Μήπως...
Cobb: Η τελευταία ανάσα που πήρα
βοηθά στο ανέβασμα
ψηλά, σε μεγάλη έκταση.
Ωστόσο, πιστεύω ότι υπάρχουν πολλές δυνατότητες,
αν είστε αγχωμένοι ή αν θέλετε απελπισμένα να αναπνεύσετε,
να πάρετε ανάσες από κάποιο άλλο σημείο για τα κοψίματα.
Εννοώ, για παράδειγμα,
το μέτρο 138.
Δεύτερη θέση. Gomm: Μετά από το... ναι.
Cobb: Είναι μια ευκαιρία
να πάρετε μια γρήγορη αναπνοή σε αυτό το σημείο
και μετά από τέσσερα μέτρα
και μετά άλλη μία.
Gomm: Επειδή είναι πολύ μεγάλη φράση, σωστά;
Ειδικά η πρώτη ενότητα.
Cobb: Σε αυτό το σημείο,
αν δεν κάνω λάθος, σκεπάζεις ολόκληρη την ορχήστρα.
Gomm: Ναι. Cobb: Σε αυτήν την περίπτωση,
θα πρέπει να σκεπάσετε την ορχήστρα,
αλλά πάλι όχι επιθετικά,
αλλά με το κατάλληλο... Gomm: Κατάφερες, όμως,
να το παίξεις και ακούγεται τόσο όμορφο,
αλλά στην πραγματικότητα παίζεις κάπως δυνατά όσο προχωράς.
Όπως είπες, πρέπει να σκεπάσεις την ορχήστρα.
Πώς μπορείς, όμως, να διατηρήσεις αυτόν τον ήχο
όταν σπρώχνεις τον αέρα, χωρίς να γίνει άγριος;
Είναι απλά ένας συνεχόμενος ήχος;
Cobb: Ναι. Gomm: Μιλήσαμε
με τον Maurice σχετικά με αυτό και του είπα
"Ξέρεις, Maurice, παίζεις απλούς σκοπούς"
"Έγινες φημισμένος μουσικός παίζοντας τους πιο απλούς σκοπούς."
"Πώς το σκέφτεσαι;"
Απάντησε, λοιπόν...
Νομίζω ότι είπε πως συμμετείχε σε ορχήστρες
όταν έπαιζαν ύμνους
και πάντα του ερχόταν να βάζει λέξεις στη μουσική
για να μοιάζει με τραγούδι
κι έτσι έπαιζε τις φράσεις σαν να τραγουδούσε.
Κάνεις, όμως, το ίδιο.
Παίζεις τη φράση φυσιολογικά.
Cobb: Πάντα που άρεσαν οι σκοποί.
Ξέρεις, για εμένα προσωπικά...
Κάποια από τα σύγχρονα είδη μουσικής
είναι πολύ δύσκολα τεχνικά
και ασκούν μεγάλη επίδραση.
Εγώ, όμως, το απολαμβάνω να παίζω σκοπούς
περισσότερο από οτιδήποτε.
Έχει να κάνει και με τα ακούσματα.
Ξέρεις, από τότε που ήμουν παιδί, άκουγα...
Gomm: Έχεις παρελθόν στις κορνέτες.
Cobb: Ναι, προέρχομαι από το Στρατό της Σωτηρίας
με τις κορνέτες.
Ξέρεις, άκουγα τους ανθρώπους...
Είναι κάπως παρόμοιο με την περίπτωση του Maurice,
το παρελθόν του με τους ύμνους και το συσχετισμό με τις λέξεις.
Σίγουρα δεν σκέφτομαι πάντα έτσι,
αλλά υπάρχει αυτό το χαρακτηριστικό στις στρατιωτικές ορχήστρες,
αλλά είμαι σίγουρος ότι υπάρχει και εκτός ορχηστρών,
σχετικά με την άρθρωση των φράσεων
και πιστεύω ότι πρέπει απλά να εξασκηθεί κανείς.
Gomm: Ναι, για όσους από εσάς το κάνουν
θα πρέπει να γνωρίζετε ότι δεν αρκεί να παίζει κανείς νότες,
αλλά πρέπει να λύσετε θέματα, όπως πού θα αναπνεύσετε,
πόσες φορές και, όπως λέει ο Phil,
και ταυτόχρονα να προσπαθείτε να παίξετε τη μεγάλη φράση
έξω από το απόσπασμα, που είναι πολύ δύσκολη
και λήγει στην ψηλή θέση του κονσέρτου.
Cobb: Να το κάνω ξανά παίρνοντας επιπλέον αναπνοή;
Gomm: Ναι, παίξε το άλλη μία φορά.
Πάρε επιπλέον αναπνοή.
[Στράους: Δον Ζουάν]
Ωραία. Αυτό είναι το κάλεσμα της τρομπέτας στη "Λεωνόρα"
σε Ρε ύφεση
και λαμβάνει χώρα εκτός σκηνής.
Οκτώ μέτρα πριν υπάρχει ένα μεγάλο,
πολύ δυνατό crescendo στα έγχορδα,
το οποίο καταλήγει στην πρώτη νότα του καλέσματος εκτός σκηνής.
Θα πρέπει, λοιπόν, να είναι...
Είναι εκτός σκηνής.
Θα πρέπει να είναι κάπως μεγαλοπρεπές και επιβλητικό.
Και ακόμα περισσότερο στο δεύτερο κάλεσμα.
[Μπετόβεν: Ουβερτούρα "Λεωνόρα" Αρ. 2]
Ωραία.
Υπέροχα. Cobb: Το δεύτερο;
Gomm: Παίξε το δεύτερο. Ναι, τώρα παίξε το δεύτερο.
Ας δούμε αν μπορείς να το παίξεις λίγο διαφορετικά.
[Μπετόβεν: Ουβερτούρα "Λεωνόρα" Αρ. 2]
Ωραία. Πολύ καλά.
Δεν είναι πολύ δύσκολο τεχνικά
μέχρι να αρχίσετε να το παίζετε πιο γρήγορα.
Υποθέτω ότι... όταν το παίζουμε αυτό
παίζουμε και τα δύο καλέσματα
και προσπαθούμε... Αν και είναι το ίδιο κάλεσμα,
το δεύτερο κάλεσμα πρέπει να είναι πιο επιτακτικό μουσικά.
Μπορεί, λοιπόν, να είναι...
Μπορείτε να σπρώξετε λίγο να όγδοα
και λίγο περισσότερο τα τρίηχα
προς την μακριά Λα.
Σε αυτό πρέπει να επικεντρωθείτε
στην ακρίβεια των αρπισμών.
Έχεις κάποια συμβουλή να δώσεις
εκτός από το να εξασκείται κανείς αργά;
Cobb: Εξασκηθείτε αργά και πραγματικά χτυπήστε,
καρφώστε τις βαλβίδες. Gomm: Ναι.
Cobb: Προσπαθήστε να το "σκάψετε" ψυχολογικά.
Gomm: Ωραία, και μια συμβουλή γενικά
και για τα τρία αυτά αποσπάσματα...
Αυτό ίσως είναι τεχνικά το πιο εύκολο
από τα τρία.
...δεν χρειάζεται να χάνετε το κουράγιο σας.
Έχουμε έναν φανταστικό κύριο τρομπετίστα εδώ
και δεν περιμένουμε από τους άλλους
να μπορούν να παίξουν με αυτόν τον τρόπο.
Μην απογοητεύεστε. Δοκιμάστε.
Δοκιμάστε ελεύθερα.
Αυτό που ψάχνουμε
δεν είναι μόνο τεχνική.
Ψάχνουμε να ακούσουμε μουσική.
Ξέρετε, ψάχνουμε τόνους και φράσεις,
όμορφο ήχο.
Δεν περιστρέφονται όλα γύρω από την τεχνική
και την ακρίβεια στο παίξιμο των νοτών
όσον αφορά τα χάλκινα.
Cobb: Ένα θέμα...
στο οποίο νομίζω ότι θα πρέπει να επικεντρωθούμε
είναι ότι πιθανότατα πολλοί από εσάς
δεν έχετε παίξει αρκετά από αυτά τα κομμάτια στο παρελθόν,
ούτε αποσπάσματα σε ορχήστρες
ή με ορχήστρες.
Προσωπικά μου αρέσει πολύ να ακούω
όχι μόνο τρομπετίστες,
αλλά διαφορετικά είδη
και στυλ μουσικής.
Νομίζω, μάλιστα, ότι θα ήταν πολύ καλή ιδέα
να ακούσετε αυτά τα αποσπάσματα
και να ακούσετε το σημείο που εισέρχεται η τρομπέτα
και τι κάνουν οι διάφοροι τρομπετίστες σε αυτό το σημείο
για να πάρετε μια ιδέα
για το τι πρόκειται να αντιμετωπίσετε
όταν κάνετε την ακρόαση.
Προσωπική μου άποψη. Gomm: Ναι.
Όχι να αντιγράψετε. Cobb: Όχι, όχι να αντιγράψετε.
Αποφασίστε τι θέλετε να κάνετε.
Gomm: Αν ακούσετε έξι διαφορετικές ηχογραφήσεις,
θα ακούσετε έξι εντελώς διαφορετικές εκδοχές.
Cobb: αυτό ισχύει γενικά, όχι μόνο με αυτά τα αποσπάσματα.
Μην αντιγράφετε άλλους σολίστες,
όπως είπε ο Nigel, απλά ακούστε
άλλους μουσικούς να παίζουν διαφορετικά.
Νομίζω ότι πάντα βοηθάει.
Gomm: Καλή διασκέδαση, λοιπόν.
Μην το φοβηθείτε.
Αν το παίξετε όντως κάπως δυνατά
βεβαιωθείτε ότι έχετε απομακρυνθεί λίγο από το μικρόφωνο
επειδή είναι σχετικά εύκολο για την τρομπέτα
να παρουσιάζει αλλοιώσεις στην ηχογράφηση
Διασκεδάστε.
Υποτίθεται ότι σκοπός όλων αυτών είναι να περάσετε καλά
και αν δεν το απολαύσετε
δεν θα το απολαύσει ούτε ο ακροατής.
Cobb: Φτάσαμε, λοιπόν, στο τέλος αυτού του μικρού master class.
Από τον Nigel κι εμένα, γεια σας.
Gomm: Καλή επιτυχία και απολαύστε το!
Cobb: Συμφωνώ.
[γέλια]