Tip:
Highlight text to annotate it
X
Γιατί αξίζει η πίστη τόσο πολύ σεβασμό; Μπορεί κάποιος να μου δείξει πώς αποδεικνύεται αυτό, γιατί δεν το πιάνω.
Μου λένε συνέχεια, "Θα έπρεπε να δείχνεις λίγο περισσότερο σεβασμό...
...Δεν χρειάζεται να αποκαλείς τους άλλους διανοητικά άρρωστους απλά και μόνο επειδή διαφωνούν μαζί σου."
Κοιτάξτε, δεν τους αποκαλώ διανοητικά άρρωστους επειδή διαφωνούν μαζί μου. Ο λόγος που το κάνω είναι για όσα πιστεύουν
για την πραγματικότητα και, το σπουδαιότερο, για το τι θέλουν να κάνουν με όσα πιστεύουν.
Αν αυτό ήταν όλο κι όλο, απλά μια πίστη, τότε δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να δείξω στη θρησκεία όλο το σεβασμό που ζητάει.
Με τον ίδιο τρόπο που σέβομαι το γούστο κάποιου στο ντύσιμο ή τη διακόσμηση του σπιτιού του,
ακόμη κι αν τα έβρισκα κακόγουστα, θα τα σεβόμουν τόσο ώστε να μην τα χαρακτηρίσω.
Η θρησκεία όμως είναι κάτι περισσότερο από απλά μια πίστη. Η θρησκεία θέλει να επιβάλει μια παγκόσμια ηθική,
κι αυτός είναι ο λόγος που ήταν πάντα τόσο ελκυστική για εκείνους που πιστεύουν ότι η ιδιωτική ζωή των άλλων τους αφορά.
Και το να δείχνει κανείς σεβασμό σε μια τέτοια νοοτροπία είναι ακριβώς ο λόγος που μας έχει οδηγήσει στο χάλι που βρισκόμαστε.
Δώσαμε στη θρησκεία ιδέες που υπερβαίνουν την αξία της και την πείσαμε ότι είναι κάτι που στην πραγματικότητα δεν είναι.
Η αλήθεια είναι ότι η πίστη δεν είναι τίποτε άλλο από μια εσκεμμένη άρση της μη πίστης.
Είναι πράξη θέλησης. Δεν είναι κατάσταση χάριτος. Είναι κατάσταση επιλογής, επειδή χωρίς αποδείξεις,
δεν υπάρχει λόγος να πιστεύεις, εκτός από τη θέλησή σου να πιστεύεις.
Γιατί λοιπόν να είναι αυτό κάτι άξιο σεβασμού, περισσότερο από τη θέλησή σου
να μπήξεις ένα μολύβι στο μάτι σου;
Και γιατί θεωρείται η πίστη ένα είδος αρετής; Μήπως επειδή υποδηλώνει κάποιο βάθος στοχασμού και ενόρασης;
Δεν νομίζω. Η πίστη, εξ ορισμού, δεν εξετάζεται. Υπό την έννοια αυτή λοιπόν πρέπει να ανήκει στην κατηγορία των πλέον ρηχών εμπειριών.
Ωστόσο, αν μπορούσε, θα υπαγόρευε κάθε πράξη, λόγο και σκέψη κάθε ανθρώπου αυτού του πλανήτη,
γιατί, ας μην ξεχνάμε, ακόμη και μια βρόμικη σκέψη είναι αμαρτία.
Νομίζω λοιπόν ότι η πίστη στο Θεό είναι μια βρόμικη σκέψη. Ρυπαίνει την κατανόησή μας της πραγματικότητας.
Γίνεται εμπόδιο και βγάζει ό,τι χειρότερο υπάρχει ακόμη και στους καλύτερους από εμάς, έτσι που να μας κάνει πρόθυμους ακόμη και να πέφτουμε
τόσο χαμηλά ώστε να δηλητηριάζουμε τα αδιαμόρφωτα μυαλά εκείνων που αγαπάμε περισσότερο - των παιδιών μας.
Μέχρι να μεγαλώσουν αρκετά για να μπορούν να σκέφτονται μόνα τους, είναι ήδη πολύ αργά. Έχουν υπνωτιστεί βαθιά και πραγματικά.
Λυπάμαι, αλλά δεν υπάρχει ευγενικός τρόπος να το πω αυτό. Αν γεμίζεις το μυαλό του παιδιού σου με εικόνες του Σατανά
και με τη φρίκη της φωτιάς της κόλασης, είσαι άρρωστο άτομο και είσαι ψυχικά ασθενής.
Και ο μόνος λόγος που δεν το γνωρίζεις είναι επειδή έχεις εθιστεί για πολύ μεγάλο διάστημα
από ανθρώπους και θεσμούς που θα έπρεπε να είναι πιο υπεύθυνοι.
Η αλήθεια είναι ότι τα πιστεύω σου είναι παιδαριώδη, οι γραφές σου είναι ψέμματα και οι θεοί σου είναι ψευδαισθήσεις.
Και μπορώ να το πω αυτό με κάθε οφειλόμενο σεβασμό, μια και στην ουσία δεν οφείλεται κανένας σεβασμός.
Εξάλλου, όποιος είναι αναγκασμένος να απαιτεί σεβασμό αυτομάτως αξίζει να γελοιοποιηθεί.
Αν άξιζες το σεβασμό, θα τον είχες ήδη. Θα κολυμπούσες στο σεβασμό
όπως ο τηλευαγγελιστής στα λεφτά των άλλων
Όχι, αυτό που σου αξίζει είναι ο περίγελως. Είμαι όμως λογικός άνθρωπος και θέλω να κάνω μια προσπάθεια,
γι' αυτό θα σου πω τι θα κάνω. Θα σεβαστώ τα πιστεύω σου για όση ώρα μπορέσω να μείνω ανέκφραστος ενώ τα σκέφτομαι,
δηλαδή για περίπου μισό δευτερόλεπτο. Πέρα από αυτό όμως φοβάμαι ότι δεν μπορώ να υποσχεθώ τίποτε.
Εν τω μεταξύ, δεν πιστεύω ότι υπάρχει Θεός, αλλά αν αποδειχθεί ότι κάνω λάθος, έχει καλώς.
Δεν έχω και τόσο καλή γνώμη για τη στάση του, για να είμαι ειλικρινής, και αν θελήσει να εμφανιστεί,
με χαρά μου θα του το έλεγα κατά πρόσωπο, αν βέβαια έχει.
Αν όμως υπάρχει Θεός, θέλω να μου το πει ο ίδιος, δεν θέλω να το ακούσω από κανέναν άλλο.
Και, αν τυχόν αναρωτιέστε, αυτό συμπεριλαμβάνει κι εσάς.
Γι' αυτό παρακαλώ μην μου αναφέρετε άλλα εδάφια της Γραφής. Είμαι μέχρι εδώ με τη Γραφή
και ειλικρινά δεν δίνω δεκάρα για το τι έχει να πει η Βίβλος ή το Κοράνι για οτιδήποτε.
Το ίδιο θα μου έκανε αν μου μιλούσατε για τα όνειρά σας, που στην ουσία αυτό κάνετε.
Καταλαβαίνω γιατί πολλοί έλκονται από τη Γραφή και τη θρησκεία, επειδή είναι τόσο εύκολο και βολικό.
Όλα έχουν τακτοποιηθεί για λογαριασμό σας. Κάθε σκέψη που θα χρειαζόταν να κάνετε ποτέ έχει ήδη γίνει.
Δεν χρειάζεται να κουράσετε ούτε ένα εγκεφαλικό κύτταρο. Τόσο βολικό που μοιάζει σχεδόν μοντέρνο.
Αυτό όμως που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι το να πιστεύεις κάτι, όσο έντονη κι αν είναι αυτή η πίστη, δεν το κάνει υποχρεωτικά πραγματικό.
Θα ήταν δυνατό να σε υπνωτίσουν και να σε κάνουν να πιστέψεις ότι είσαι κότα, αλλά δεν μπορείς λογικά να περιμένεις οι άλλοι
να συμμεριστούν αυτή την πίστη σου, τουλάχιστον όχι πριν δουν μερικά αβγά. Και αυτό είναι τελικά το ζήτημα εδώ, οι αποδείξεις.
Αν μου δείξεις μερικά αβγά, τότε θα πιστέψω ότι είσαι κότα, ή Χριστιανός, ή Μουσουλμάνος,
ή οτιδήποτε στην ευχή πιστεύεις ότι είσαι.
Μέχρι τότε όμως, παρακαλώ μη μου λές να μην κοροϊδεύω τα πιστεύω σου. Είναι σαν να μου λές να μη γελάω
με το περουκίνι σου. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να γίνεται το πράγμα ακόμη πιο γελοίο.
Ειρήνη σε όλους και να έχετε το σεβασμό που σας αξίζει.